Ποιος είναι ο «τεράστιος» Νάσος Γκαβέλας

Ο Νάσος Γκαβέλας συνεχίζει να γράφει μία ιστορία κουράγιου και τεράστιας ψυχικής δύναμης στον τομέα του Αθλητισμού. Χθες Πέμπτη σημείωσε μια ακόμη νέα επιτυχία, κατακτώντας για δεύτερη συνεχόμενη φορά το χρυσό μετάλλιο στον τελικό των 100 μέτρων Τ11 στους Παραολυμπιακούς Αγώνες.

Νάσος Γκαβέλας: «Τι έγινε; Μήπως δεν μπορείς να τρέξεις;»

Ακόμη πιο συγκλονιστικές όμως, ήταν οι δηλώσεις που έκανε αμέσως μετά: «Δεν θέλω να μιλήσω για τον εαυτό μου, θα μιλήσω για τον κόσμο, που με έχει βοηθήσει, όπως αυτός εδώ ο βλάκας (αναφέρθηκε στον οδηγό που τρέχει μαζί του σε κάθε αγώνα τον Γιάννη Νυφαντόπουλο).

Ήρθα να δείξουμε ποιος είναι το αφεντικό των 100 μέτρων και τα καταφέραμε. Δόξα τω Θεώ, πραγματικά. Μετά τον τραυματισμό του Δημήτρη πέρασα πάρα πολύ δύσκολα. Μου έλεγαν όλοι πως δεν μπορώ να τρέξω, πως δεν θα τα καταφέρω.

Όχι, λοιπόν, εγώ θέλω χαμόγελο για να μπορώ να τρέξω. Μαζί με τον Γιάννη ήρθαμε και πήραμε το χρυσό».

Ο 25χρονος «χρυσός» παραολυμπιονίκης αγωνίζεται από την ηλικία των 17 ετών και κατέχει το Παγκόσμιο Ρεκόρ της κατηγορίας Τ11 στα 100μ. με χρόνο 10,82 δευτερόλεπτα και στα 60μ. με 7,10 δευτερόλεπτα.

Το μεγαλείο της προσπάθειάς του και το θαυμαστό των αποτελεσμάτων, που φέρνει κάθε φορά που αγωνίζεται με τα χρώματα της Ελλάδας, αποκτά άλλη διάσταση αν αναλογιστεί κάποιος πως πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο που από την τρυφερή ηλικία των 10 ετών άρχισε να χάνει σταδιακά το φως του.

Η σπάνια πάθησή του ωστόσο, δεν έβλαψε στο ελάχιστο το κουράγιο και τη δύναμη ψυχής του. Αντίθετα!

Ο Νάσος κατάφερε να ξεπεράσει τον σχολικό εκφοβισμό που του έκαναν οι συμμαθητές του, τις δυσκολίες στην καθημερινότητα ενός παιδιού με μειωμένη όραση και όχι απλώς ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση αλλά κατάφερε να εισαχθεί και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου σπούδασε Ψυχολογία.

Η σπάνια νόσος που τύφλωσε τον Νάσο

Ο Νάσος Γκαβέλας πάσχει από την ηλικία των 10 ετών από μία σπάνια νόσο, την Stargardt, που είναι μια γενετική διαταραχή, η οποία επηρεάζει την ωχρά κηλίδα του ματιού και προκαλεί σταδιακή τύφλωση. Η απώλεια της όρασης ξεκινά από το κέντρο και επεκτείνεται σταδιακά και στην περιφερειακή όραση, δυσκολεύοντας τον πάσχοντα να εκτελέσει όλες τις απλές καθημερινές ασχολίες του.

Εν προκειμένω, ο Νάσος από την ηλικία των 10 ετών, δυσκολευόταν να παρακολουθήσει τα μαθήματα του στο σχολείο, καθώς η εστίαση του στο διάβασμα των βιβλίων και των μαθημάτων ήταν εξαιρετικά ασταθής και θολή.

Η ασθένειά του έγινε αφορμή να βρεθεί στο επίκεντρο του bullying στο σχολείο που φοιτούσε, από παρέες παιδιών, που παρίσταναν τους «νταήδες» καθώς δυσκολεύονταν να αντιληφθούν την έννοια της ανθρώπινης αλληλεγγύης στον συμμαθητή τους, που δεν έβλεπε.

Το bullying στο σχολείο 
Ο νεαρός Ολυμπιονίκης έχει μιλήσει στο παρελθόν για το bullying που δέχθηκε στο σχολείο, σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα Propago.gr: «υπήρχαν άσχημα σχόλια, αλλά και μερικά παιδιά που δεν με έκαναν παρέα. Θυμάμαι κάποια παιδιά που, καταλαβαίνω τώρα, ότι διοχέτευαν τα νεύρα τους σε εμένα, ίσως γιατί ένιωθαν ότι είμαι ο εύκολος στόχος, επειδή δεν βλέπω και δεν θα αντιδράσω.

Βέβαια αυτά τα φαινόμενα ήταν πάντα περιορισμένα, δεν μπορώ να πω πως όλη μου η σχολική ηλικία χαρακτηρίζεται από κοροϊδία και περιθωριοποίηση».

Ο Νάσος όμως, από την εποχή εκείνη έδειξε την κλίση του στα σπορ και το ποδόσφαιρο. Με πείσμα απαράμιλλο δεν σταμάτησε καθόλου να μπαίνει στο γήπεδο και έψαχνε τους συμπαίκτες του άλλοτε με ακούγοντας τις φωνές και άλλοτε προσπαθώντας να τους διακρίνει με την περιφερειακή του όραση.

Όταν όμως το πρόβλημα του μεγάλωσε, αναγκάστηκε να σταματήσει ποδόσφαιρο. Τότε ήταν που έτρεξε για πρώτη φορά 100 μέτρα στο άλσος του Αιγάλεω. Τύχη αγαθή έφερε πλάι του έναν προπονητή που τον αξιολόγησε και του πρότεινε να ασχοληθεί με τα σπριντ. Έτσι ξεκίνησε η γνωστή αθλητική πορεία του, που τον οδήγησε στον πρωταθλητισμό και την παραολυμπιάδα.

Ο 25χρονος πρωταθλητής έχει συμμετάσχει και διακριθεί, πέρα από τα Πανελλήνια, και σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα, με αποκορύφωμα το Παγκόσμιο Ρεκόρ στα 100μ. της κατηγορίας Τ11 με χρόνο 10,82 δευτερόλεπτα το καλοκαίρι του 2021 στους Παραολυμπιακούς Αγώνες «Τόκιο 2020» και το Παγκόσμιο Ρεκόρ στα 60μ. με 7,07 δευτερόλεπτα στο πλαίσιο της Ημερίδας Κλειστού Στίβου ΣΕΓΑΣ, τον Φεβρουάριο του 2022, στην Αθήνα.

Η αθλητική του πορεία έχει αξιοσημείωτες συμμετοχές σε εγχώρια και διεθνή meeting, όπως το International Para Athletics Meeting στο Μαρακές (Χρυσό στα 200μ.), to World Para Athletics Grand Prix στο Ντουμπάι (Χρυσό στα 100μ.) το Grand Prix Παρισιού -Handisport Open Paris- (Χρυσό στα 100μ.) και στο Diamond Leuge στο Όσλο.

Το 2021 ανακηρύχθηκε «Αθλητής με αναπηρία της χρονιάς» στα ετήσια βραβεία Gazzetta Awards, μέσω ανοιχτής ψηφοφορίας κοινού και ως «Κορυφαίος Αθλητής με Αναπηρία της χρονιάς» από τον Πανελλήνιο Σύλλογο Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ), βραβείο το οποίο του απένειμε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου.