Τέμπη: «Αν όντως υπήρξαν άνθρωποι με καρδιά και αισθήματα δεν θα σχολίαζαν κανέναν γονέα»

Με αφορμή την συμπλήρωση των δύο ετών, σε λίγες ημέρες, από την σιδηροδρομική τραγωδία, η θεία του Γεράσιμου, θέλησε να τοποθετηθεί σχετικά με τα σχόλια που ακούγονται ανά διαστήματα για τους συγγενείς των θυμάτων, τονίζοντας πως «ο πόνος της ψυχής, δεν καθρεφτίζεται ούτε στα στολίδια, ούτε στα περιποιημένα μαλλιά, ούτε καν στα μάτια ενός πονεμένου ανθρώπου αλλά ούτε και στην εγκατάλειψη της ατομικής μας φροντίδας, της κακομοιριάς μας, γιατί αυτή οδηγεί σε λύπηση… 

Ικανοποιεί τους ανθρώπους του όχλου που θέλουν την αδυναμία σου για σύμμαχο στο εγώ τους. Κάθε οικογένεια των Τεμπών, είτε ζωντανών, είτε νεκρών, έχει το δικό της Γολγοθά».

Η ανάρτηση

Η έκταση του θέματος είναι υπερβολική για την όλη τραγωδία.. που μας στοιχειώνει. Δίνουμε σημασία σε κακίες, σε μίση, σε εμπάθειες, σε φθόνο, σε λόγια που αρμόζουν σε μικρούς έως ανύπαρκτος ανθρώπους… Γιατί αν όντως υπήρξαν σαν άνθρωποι με καρδιά και αισθήματα δεν θα σχολίαζαν κανένα γονέα…

Κανένα αδελφό, η αδελφή, κανένα παιδί….Ανήκουν σε άλλο είδος ανθρώπου….Και πολύ κατώτερο ,χωρίς συναισθηματική νοημοσύνη….Ο πόνος της ψυχής ,δεν καθρεφτίζεται ούτε στα στολίδια, ούτε στα περιποιημένα μαλλιά, ούτε καν στα μάτια ενός πονεμένου ανθρώπου αλλά ούτε και στην εγκατάλειψη της ατομικής μας φροντίδας, της κακομοιριάς μας, γιατί αυτή οδηγεί σε λύπηση…

Ικανοποιεί τους ανθρώπους του όχλου που θέλουν την αδυναμία σου για σύμμαχο στο εγώ τους. Καθε οικογένεια των Τεμπών ,είτε ζωντανων είτε νεκρων, έχει το δικό της Γολγοθά……Και είναι μεγάλος…. Σταυρός ασηκωτος και αιώνιος …Μάχη με το χρόνο….Να τερματίσουμε όπως μπορεί ο καθένας ..Κι αν φθονούν το ύψος των ανθρώπων που δεν εγκαταλείπουν τη μάχη και στέκονται αγέρωχοι, δυνατοί, όμορφοι, φροντισμένοι, με αξιοπρέπεια ίσως και με πικρό χαμογελο στα χείλη, είναι γιατί αυτό απαιτεί η ίδια η Ζωή….Η εγκατάλειψη είναι αδυναμία…., είναι τροφή του κακού και πυροδότηση για άσκηση αδικίας….Όχι….

Δεν θα αφήσουμε κανένα σχόλιο να σταθεί εμπόδιο στην πορεία που χαράζει η ίδια η ζωή….Κάποιοι χήρεψαν ίσως έχουν μια δεύτερη ευκαιρία….Κάποιοι χώρισαν. Ίσως έχουν την τύχη να βρουν κάποιο σύντροφό να μοιραστούν τον πόνο τους, κάποια παιδιά έχασαν την αγαπημένη/ο τους ταίρι, αδελφακι, ξαδελφακι, φιλαράκι, αλλά με το χρόνο θα κάνουν τη δική τους οικογένεια.

Κάποιοι έχασαν τους γονείς τους, τους θείους τα ανίψια τους.. Κάποιοι θα χορέψουν ζεϊμπέκικο του πόνου. Παράλληλα με το θρήνο….Γιατί αυτό λέει η ψυχή τους….Αλλά ο λαός θέλει το χορό του Ζαλόγγου…Μην τους τον δώσετε…..Μην ασχολείστε….Ο δρόμος είναι δύσβατος και ανηφορικός…..Κρατηθείτε όρθιοι…Μέχρι το τέλος…Μακριά από κάθε τι που σας βάζει σε κακό λογισμό….Μόνο ενσυναίσθηση….Και τότε, ίσως ξημερώσει με μια χαραμάδα ηλίου και ελπίδας στη ζωή μας».

Πηγή: enikos.gr