Ήταν βράδυ Τρίτης 28 Φλεβάρη του 2023... Μοναδικές εικόνες από τη μοιραία νύχτα που μας στοιχειώνει

Ήταν γύρω στις 12 παρά 20  βράδυ Τρίτης 28ης προς ξημερώματα 1ης του Μάρτη όταν άρχισε να χτυπά το κινητό και ταυτόχρονα τα σταθερά στην αίθουσα σύνταξης. Η είδηση ήταν ότι έχουμε εκτροχιασμό τρένου πριν τα Τέμπη.

Οι 350 μισοκοιμισμένοι επιβάτες, ανάμεσά τους πολλοί φοιτητές, ξυπνάνε από το απότομο φρενάρισμα και τον εκκωφαντικό ήχο της πρόσκρουσης.

Σύντομα τα πρώτα βαγόνια τυλίγονται στις φλόγες. Κάποιοι καταφέρνουν να βγουν από τους εκτροχιασμένους συρμούς, σπάζοντας τα τζάμια. Ακολουθεί πανικός.

Όσο περνούσε η ώρα και έφταναν οι πρώτες φωτογραφίες μαζί με τις πληροφορίες από τους ρεπόρτερ μας μαθαίναμε για φωτιά σε βαγόνια. Η πυροσβεστική μιλούσε για εκτεταμένη πυρκαγιά και ότι στον τόπο του συμβάντος βρίσκονται πάνω από 30 οχήματα, ενώ μπροστά από το κανάλι στην Ηρώων Πολυτεχνείου οι σειρήνες από ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ ηχούσαν δαιμονισμένα κάθε πέντε λεπτά.

 Ήταν μια νύχτα κρύα όπως οι περισσότερες στο τέλος του Φλεβάρη, όπου η αίθουσα σύνταξης πήρε φωτιά και πλέον λειτουργούσαμε ως πολεμικοί ανταποκριτές. Είχαμε ζήσει παρόμοιες συνθήκες πριν από περίπου 20 χρόνια όταν είχαμε το δυστύχημα με το λεωφορείο με τους μαθητές από το Μακρυχώρι Ημαθίας και είχαμε αποκτήσει- δυστυχώς- αυτή την εμπειρία . Πάλι στα Τέμπη...

Και μετά ξημέρωσε η μέρα της φρίκης, με το Γενικό νοσοκομείο να μετατρέπεται σε ένα απέραντο νεκροτομείο. Μια μέρα που δεν θα ήθελε κανείς να ζήσει ξανά. Η Λάρισα είχε παραλύσει για μια εβδομάδα, έβλεπες πρόσωπα σκυθρωπά και μια αναλαμπή με τους νέους να περιμένουν επί ώρες κάτω από τη βροχή στην κεντρική πλατεία για να δώσουν αίμα για τους τραυματίες. Στο τρένο αυτό ήταν τα παιδιά μας. Ήταν το τρένο που παίρναμε εμείς οι ίδιοι ως φοιτητές. Ήταν η μέρα που αποκαλύφτηκε η σαπίλα αυτού που ονομάζουμε δημόσια σφαίρα και κράτος.. Σύγχρονο, ευρωπαϊκό υποτίθεται, τρομάρα μας....

Και μετά οι νέοι άρχισαν να οργανώνουν αυθόρμητα διαδηλώσεις, πρώτα στη Λάρισα στον τόπο της τραγωδίας και στη Θεσσαλονίκη από όπου τα περισσότερα θύματα καθώς επρόκειτο για φοιτητές του ΑΠΘ που επέστρεφαν κυρίως από την Πάτρα από το καρναβάλι όπου είχαν πάει για ένα Σαββατοκύριακο διασκέδασης που έμελλε να είναι για πολλούς το τελευταίο.. Και μετά σε όλη τη χώρα. Πέρασαν από τότε δυο χρόνια και κανείς ακόμη δεν μπορεί να μας εγγυηθεί ότι δεν θα ξανασυμβεί. Οι παθογένειες παραμένουν οι ίδιες.

 Το "πάμε κι όπου βγει" έγινε σύνθημα, όπως και τόσα άλλα που ακούστηκαν εκείνο το μοιραίο βράδυ..

 Αυτοί οι νέοι σήμερα θα δώσουν και πάλι τον παλμό στις συγκεντρώσεις, ξεκινώντας από την κεντρική πλατεία της Λάρισας με ένα αίτημα : " Να μην υπάρξει συγκάλυψη" για να δικαιωθούν οι νεκροί, να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι...

 Αυτή η γενιά των μαθητών και φοιτητών της χώρας φέρει ένα σημάδι στο μέτωπο από το έγκλημα -όπως το χαρακτηρίζει-των Τεμπών...Μοιάζει με ταινία του Τζάρμους αυτή η εικόνα με τη νεαρή που φέρνει το ίδιο σημάδι καθώς οι γονείς της από τη γενιά των χίπις συμβιβάστηκαν στην πορεία και δεν άλλαξαν τον κόσμο με το κίνημά τους. Το σημάδι του συμβιβασμού της αποδοχής της μετριότητας που μεταφέρεται από τη μια γενιά στην άλλη. Αυτή γενιά επιδιώκει να ανεβάσει τον πήχη που έμπαινε χαμηλά. Αναζητά οξυγόνο για να αναπνεύσει. Ακούστε την, εμπιστευτείτε την.

Τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 2023 ένα τρένο γεμάτο νιάτα και όνειρα μετατράπηκε λίγο πριν τα Τέμπη στον απόλυτο εφιάλτη. Αυτός ο εφιάλτης ας μας ξυπνήσει επιτέλους να απαιτήσουμε και να φτιάξουμε ένα κράτος δικαίου με αξιοκρατία για να ανακτήσουμε την  εμπιστοσύνη στους θεσμούς. Αν δεν το πράξουμε ο εφιάλτης που ακολουθεί και θα μα συνοδεύει σε όλη μας τη ζωή θα είναι μια κοινωνία σε αποδρομή, ένα κράτος παρίας όπου θα έχουν θέση μόνον οι επιτήδειοι και οι κυνικοί, οι βολεμένοι και οι καταφερτζήδες και σίγουρα ΟΧΙ ΟΙ ΑΞΙΟΙ...

Σ.Σ. οι φωτογραφίες είναι από τους εικονολήπτες της "Θεσσαλίας τηλεόρασης" τη μοιραία νύχτα της 28ης Φλεβάρη 2023...