Κώστας Κολομητρούσης: «Το μότο στην Λάρισα παραμένει μία πόλη, μία ομάδα»  

Κώστας Κολομητρούσης: «Το μότο στην Λάρισα παραμένει μία πόλη, μία ομάδα - Θεωρώ πως ο Σουλούκος κοιμάται και ξυπνάει με το αλογάκι στο στήθος»  

Η ΑΕΛ γιορτάζει  την επιστροφή της στα "μεγάλα σαλόνια" του ελληνικού ποδοσφαίρου και με αφορμή το γεγονός αυτό, ο ζωντανός θρύλος του συλλόγου, Κώστας Κολομητρούσης, μιλάει για όλους και για όλα.

Τέσσερα χρόνια ήταν πάρα πολλά για τον κόσμο και το μέγεθος της ΑΕΛ, μακριά από την πρώτη της τάξεως κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, στην οποία πλέον επέστρεψε με κάθε επισημότητα. Σήμερα (12/04, 15:00), η Λάρισα φοράει τα καλά της, υποδέχεται τον ΠΑΣ Γιάννινα στο γεμάτο «AEL FC Arena» και στήνει μία σπάνια γιορτή για τα δεδομένα της Betsson Super League 2, την οποία αποχαιρετά. 

Με αφορμή το εν λόγω γεγονός, ο πάλαι ποτέ αριστερός οπισθοφύλακας του συλλόγου, Κώστας Κολομητρούσης, μιλάει για την συνταγή της φετινής επιτυχίας, αλλά και για τα όσα θα ήθελε να δει στο μέλλον. Μιλάει με συγκινητικά λόγια για το τι εστί ο εν λόγω σύλλογος για την πρωτεύουσα της Θεσσαλίας και πως αισθάνεται ένα ντόπιο παιδί όταν αγωνίζεται σε αυτόν. Παράλληλα εκθειάζει τον κόσμο της Λάρισας, όντας άλλωστε ο κατάλληλος για να μιλήσει για την «Βασίλισσα του Κάμπου»

Κι αυτό διότι ήταν παρόντας και πρωταγωνιστής στο ιστορικό πρωτάθλημα του 1988, το μοναδικό που κατέκτησε ποτέ επαρχιακή ομάδα, αλλά και στο πρώτο τρόπαιο που σήκωσαν οι "βυσσινί", το Κύπελλο Ελλάδος που προηγήθηκε μία τριετία, εκείνης την δοξασμένης εργατικής πρωτομαγιάς. Πέραν όμως των ζητημάτων που περικλείουν την πρωταθλήτρια του Βορείου Ομίλου, βρίσκει λίγο χώρο στην συζήτηση για να αναφερθεί στο φαινόμενο της Εθνικής ενός παλιού του γνώριμου, του Ιβάν Γιοβάνοβιτς!

Συνέντευξη στον Αντώνη Νιανιά

Η ΑΕΛ επέστρεψε στα "μεγάλα σαλόνια" και θα ήθελα να μου πεις τι πιστεύεις ότι άλλαξε φέτος και επιτεύχθηκε ο μεγάλος στόχος. Επίσης θα ήθελα ένα σχόλιο για την διοίκηση Νταβέλη.

«Έπειτα από τέσσερα χρόνια στην Super League 2, φέτος ήταν η χρονιά της ομάδας, γεγονός το οποίο απέδειξε από την αρχή του πρωταθλήματος. Φάνηκε εξ αρχής πως υπήρχε σωστή οργάνωση, ενώ πραγματοποιήθηκαν μερικές προσθήκες κατά την διάρκεια της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου, με παίκτες έμπειρους και γνωστούς στην κατηγορία. Ποδοσφαιριστές κατάλληλοι για να σηκώσουν το ειδικό βάρος αυτής της φανέλας. Η διοίκηση Νταβέλη πραγματοποίησε τις κατάλληλες ενέργειες ώστε η ΑΕΛ να πρωταγωνιστήσει, έτσι ώστε να πανηγυρίσουμε σήμερα την άνοδο στον αγώνα με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Θεωρώ ότι η ομάδα ήταν καλύτερη τόσο από τον Ηρακλή όσο και απ- οποιονδήποτε άλλον ανταγωνιστή της και δίκαια ανέβηκε στην Super League. 

Πρόκειται για μία επιτυχία η οποία πιστώνεται σε όλους, στη διοίκηση, το προπονητικό επιτελείο και τους ποδοσφαιριστές. Ωστόσο το μεγαλύτερο φετινό επίτευγμα ήταν η παρουσία του φίλαθλου κοινού, του κόσμου της πόλης που αποτέλεσε τον 12ο παίκτη, με σημαντική παρουσία κάθε Σαββατοκύριακο και σε κάθε γήπεδο. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να γίνουν τα κατάλληλα βήματα για να μπορέσει η Λάρισα να σταθεροποιηθεί στην πρώτη κατηγορία και να μην γίνει ομάδα "ασανσέρ"».

Αποτελείτε μέλος της "χρυσής γενιάς" της ΑΕΛ που κατέκτησε το πρωτάθλημα, αποτελούμενη κατά βάση από ντόπιους ποδοσφαιριστές. Σήμερα βλέπουμε μερικά παραδείγματα Λαρισαίων στο τωρινό ρόστερ (βλ. Κρητικός, Παπαγεωργίου, Σουλούκος). Θεωρείται πως η ύπαρξη ντόπιων ή γενικότερα παιδιών από τα τμήματα υποδομών αποτελεί εχέγγυο για την επιτυχία μιας σύγχρονης ΠΑΕ;

«Ευτύχισα να είμαι από τους ποδοσφαιριστές της δεκαετίας του 80- που συνδύασαν το όνομα τους με τις μεγάλες επιτυχίες της ομάδας. Επιτυχίες οι οποίες όντως στηρίχθηκαν στα παιδιά της Λάρισας. Οι περισσότεροι ήμασταν από την πόλη και την Θεσσαλία σε ευρύτερη έκταση, πέραν δύο εξαιρέσεων... σε γενικές γραμμές ήμασταν όλοι ντόπιοι, με όρεξη για δουλειά. Γι- αυτό και υπήρξαμε μία από τις κορυφαίες ομάδες της τότε Α- Εθνικής. Θεωρώ ότι είναι ευκαιρία φέτος που ανέβηκε η ομάδα, να ανεβούν παιδιά από την νέων στην πρώτη, όπως έκανε ο Μεντιλίμπαρ στον Ολυμπιακό. Πιστεύω πως αυτό είναι το σωστό να γίνει και σ- εμάς, διότι η πόλη βασίζει πολλά σε αυτούς και το ταλέντο που έχουν. 

Για να συμβούν όμως όλα αυτά πρέπει να πραγματοποιηθεί και μία επένδυση, η οποία θα βασιστεί σε αποτελέσματα που θα έρθουν σε βάθος χρόνου. Έτσι χτίζονται οι μεγάλες ομάδες. Να γίνει προσπάθεια από την ΠΑΕ να επανδρωθεί η πρώτη ομάδα, αλλά και οι Κ19 - Κ17 με ταλέντα του νομού. Προσωπικά θεωρώ πως υπάρχουν παιδιά με όρεξη και φιλοδοξίες. Σε περίπτωση που συμβεί αυτό, σε μία πενταετία θα φανούν και τ- αποτελέσματα. Είμαι σίγουρος πως υπάρχει υλικό, το οποίο μπορεί να φέρει επιτυχίες. Αρκεί μόνο να υπάρχει υπομονή και να το θέλει ο πρόεδρος της ομάδας, να επιθυμεί να επενδύσει στην Θεσσαλία με κέντρο την Λάρισα. Και -μεις άλλωστε κάπως έτσι ξεκινήσαμε, δουλέψαμε μέσω των προπονήσεων. Πάντοτε όταν οι επιτυχίες έρχονται με το ντόπιο στοιχείο, ανεβαίνει και το πρεστίζ του εκάστοτε συλλόγου. 

Θεωρώ ότι όποιος ιδιοκτήτης - επενδυτής κινηθεί κατ- αυτό τον τρόπο δεν θα βγει ζημιωμένος. Όλα ωστόσο εξαρτώνται από το οικονομικό κομμάτι και τον χρόνο που μπορεί να αφιερώσει ο εκάστοτε πρόεδρος. Το μότο εδώ στον τόπο μας είναι "ΜΙΑ ΠΟΛΗ, ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ", όλοι μας θέλουμε την ΑΕΛ στην μεγάλη κατηγορία, αν γίνει και με δικά μας παιδιά επρόκειτο για ευτύχημα. Μακάρι να υπάρξει ξανά μια φουρνιά σαν την δική μας, την οποία θαύμαζαν άπαντες και σε οποιαδήποτε γωνιά της Ελλάδος πηγαίναμε, όπως και στο εξωτερικό όπου δεχόμασταν την αναγνώριση».

Σε συνέχεια της παραπάνω ερώτησης, καθώς έχεις αγωνιστεί και με την φανέλα του Άρη. Θεωρείς πως η έλλειψη μια σύγχρονης - μεγάλης επιτυχίας στον εν λόγω σύλλογο έγκειται στο γεγονός ότι δεν προωθούνται καθόλου παιδιά από τις ακαδημίες του;

«Ναι συμφωνώ με αυτή την θέση. Εν αντιθέσει βλέπουμε τον ΠΑΟΚ, όπως προανέφερα τον Ολυμπιακό, να αναδεικνύει ουκ ολίγους ποδοσφαιριστές από τα τμήματα υποδομών του, αποτέλεσμα μιας συστηματικής δουλειάς που έγινε εκεί. Όλα όπως είπα και νωρίτερα έχουν να κάνουν και με τους οικονομικούς πόρους που διαθέτει ο κάθε παράγοντας. Πιστεύω πως ο Άρης δεν είχε, ούτε έχει την ίδια οικονομική άνεση με αυτή που παρέχει η οικογένεια Σαββίδη, αλλά ούτε φάνηκε πως υπήρξε ποτέ όραμα. 

Οι περισσότεροι επενδυτές κοιτάζουν βραχυπρόθεσμα, κοιτάζουν κυρίως το "σήμερα". Θα πρέπει να γίνει δουλειά από πολλές ΠΑΕ, ώστε να εξαλειφθεί το φαινόμενο να έρχονται μονίμως παίκτες από το εξωτερικό, την ίδια στιγμή που τα εγχώρια παιδιά βλέπουν το ταλέντο και την θέληση τους να μένουν ανικανοποίητα».

Μιας και μιλάμε για νέα παιδιά, ευκαιρίες δίνει και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στην Εθνική. Στο παρελθόν έχει βρεθεί αντίπαλος του όταν βρισκόσασταν και οι δύο στην ενεργό δράση. Πες μου δυο λόγια για τον ομοσπονδιακό τεχνικό.

«Πράγματι τον γνώρισα ως αντίπαλο. Υπήρξε πάρα πολύ καλός ποδοσφαιριστής, αλλά πάνω απ- όλα επειδή τον γνώρισα και εκτός των γηπέδων, όταν αγωνιζόμασταν και οι δύο στην Θεσσαλονίκη, εγώ στον Άρη και αυτός στον Ηρακλή, επρόκειτο για μία περίπτωση εξαιρετικού ανθρώπου. Προέρχεται από την πρώην γιουγκοσλαβική σχολή ποδοσφαίρου, η οποία έβγαζε και συνεχίζει να βγάζει παίκτες. Από εκεί πηγάζει το γεγονός ότι εμπιστεύεται νέα παιδιά και του αρέσει πολύ να εργάζεται μαζί τους. Κακώς τον έδιωξε ο Παναθηναϊκός.

Δικαίως έκανε το δικό προπονητικό άλμα, δούλεψε σε πολλούς συλλόγους στο παρελθόν. Για παράδειγμα στην Κύπρο έφτασε τον ΑΠΟΕΛ πάρα πολύ ψηλά. Από την στιγμή που επέστρεψε στην Ελλάδα πίστεψε στο εγχώριο ταλέντο και αυτό το έδειξε τόσο στον ΠΑΟ όσο και στην Εθνική. Του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, τόσο ως προπονητή όσο και ως άνθρωπο. Επί της ουσίας τόλμησε, έβαλε μέσα παιδιά όπως οι Ζαφείρης, Μουζακίτης και Καρέτσας. Έτσι έφτιαξε ένα σύνολο μαζί με τους πιο έμπειρους και ικανούς διεθνείς που προϋπήρχαν. Η τωρινή φουρνιά της "γαλανόλευκης" θα δώσει το έναυσμα και στους υπόλοιπους φέρελπις ποδοσφαιριστές. Πιστεύω πως ο Γιοβάνοβιτς θα δώσει το πάτημα σε αρκετούς, οι οποίοι θα τον ευχαριστούν μετέπειτα σε όλη τους την καριέρα».

Στο Στάδιο Αλκαζάρ έζησες τις πιο θρυλικές στιγμές του συλλόγου. Αν αγωνιζόσουν σήμερα θα προτιμούσες να παίζεις εκεί ή στο «AEL FC Arena»;

«Η ιστορία γράφτηκε στο Αλκαζάρ, αλλά τα χρόνια περνάνε και η κοινωνία εξελίσσεται. Ορθώς φτιάχτηκε το νέο γήπεδο, συγκεντρώνει 15 χιλιάδες κόσμο και είναι ένα "κλουβί" όταν είναι γεμάτο. Αν δεν κατασκευαζόταν αυτό, θα μπορούσαν να γίνουν έργα στο Αλκαζάρ, το οποίο δεν είναι ιδιόκτητο, αλλά της γενικής γραμματείας. Ίσως μόνο αν μπορούσε αυτή να το αξιοποιήσει, να το έκανε πιο όμορφο και προσιτό στον φίλαθλο κόσμο.

Ίσως λίγο πιο μεγάλο... τότε θα ήταν η πιο δυνατή έδρα, ακόμη και σε σύγκριση με τις ομάδες του Π.Ο.Κ.. Μη ξεχνάμε πως έχουν βγει και τραγούδια γι- αυτό, όπως του Δημήτρη Μητροπάνου, ο οποίος είχε πει: "Τούμπα, Αλκαζάρ και Καλογρέζα". Παρ- όλα αυτά, το στολίδι που έχουμε εδώ, το "AEL FC Arena" είναι ένα εκπληκτικό γήπεδο και σε περίπτωση που η ομάδα ξεκινήσει καλά, θα έχουμε  το βλέπουμε κάθε εβδομάδα γεμάτο».

Πως αισθάνεται ένας Λαρισαίος ποδοσφαιριστής όταν φοράει το "αλογάκι" στο στήθος και πως εκλαμβάνεις την σύνδεση της ΑΕΛ με τον κόσμο της;

«Θεωρώ ότι τα παιδιά που κατάγονται από την Λάρισα και αγωνίζονται αυτή την στιγμή στην ομάδα, όπως ο Σουλούκος και ο Παπαγεωργίου, κοιμούνται και ξυπνάνε με το "αλογάκι" στο στήθος. Τους ενδιαφέρει μόνο η ομάδα και αυτό που είναι να δώσουν θα το δώσουν με το παραπάνω. Διότι συναναστρέφονται με φίλους, παρέες, με την οικογένεια τους και τον φίλαθλο κόσμο της πόλης, με αποτέλεσμα να θέλουν να προσφέρουν για να ανταμείψουν τον κόσμο που έρχεται στο γήπεδο.

Πέραν όμως αυτών και οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές που δεν κατάγονται απ- αυτόν τον τόπο και πλαισιώνουν την ομάδα δεν θέλουν να φύγουν. Αν ρωτήσεις τον Πασσά και τους υπολοίπους αυτό θα σου πουν. Τους έχει γίνει έμμονη ιδέα να μείνουν εδώ και ας μην παίζουν κιόλας. Ας είναι και στον πάγκο, αυτό που θέλουν είναι να παραμείνουν στην ΑΕΛ, γιατί αυτή κουβαλάει ιστορία και κόσμο, διαθέτει μία φιλοσοφία που δεν έχει καμία επαρχιακή ομάδα. Οπωσδήποτε ο φίλαθλος κόσμος είναι αυτός που στηρίζει την Λάρισα και είναι άμεσα συνυφασμένος με τον σύλλογο. Όπως προανέφερα... είναι η ομάδα για την πόλη και η πόλη για την ομάδα».