Νίκος Παπαπέτρος για επέτειο 21ης Απριλίου: Τυχαίοι παραλληλισμοί για προβληματισμό

Νίκος Παπαπέτρος για επέτειο 21ης Απριλίου:
Τυχαίοι παραλληλισμοί για προβληματισμό

Σε ανακοίνωσή του με αφορμή τη συμπλήρωση 58 χρόνων από το πραξικόπημα και την επιβολή της χούντας στη χώρα μας, ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας στο Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου κ. Νίκος Παπαπέτρος. 
Η ανακοίνωση: 
21 Απριλίου 1967. Ανάμνηση μιας μαύρης επετείου, μιας μέρας κατάλυσης της Δημοκρατίας. Η οποία δεν προέκυψε ως κεραυνός εν αιθρία. Δημιουργήθηκαν προηγουμένως οι συνθήκες που επέτρεψαν την «αιτιολόγησή» της. 
Αν κάτι πρέπει να θυμόμαστε είναι όχι το γεγονός, αλλά τις αιτίες του, για να προστατευτούμε από πιθανούς κινδύνους εκτροπής είτε στην χώρα μας, είτε στην πόλη μας. Μερικοί μόνο τυχαίοι παραλληλισμοί αρκούν για προβληματισμό. 
Η δικτατορία δεν έχει ως μοναδικό γνώρισμα - ούτε καν ως κύριο – την κατάληψη της εξουσίας διά της βίας. Η ίδια δανεική έννοια (dictaturus) το αποδεικνύει. Ο Ιούλιος Καίσαρας, ο πρώτος που έφερε ισοβίως τον εν λόγω τίτλο, επιλέχθηκε από την ρωμαϊκή Δημοκρατία. Μια ανασκόπηση στον 20ο αιώνα αποδεικνύει το ίδιο. 
Η βία όμως αποτελεί στην συνέχεια στοιχείο της δικτατορίας. Αν την βλέπετε μπροστά σας, μην αδιαφορείτε, αλλά σκεφτείτε καλύτερα.
Πάντα υπάρχει μια αιτία. Ο εχθρός του έθνους, ο εχθρός της πόλης. Ο εχθρός αυτός στην περίπτωση της Απριλιανής δικτατορίας ήταν ο κομμουνιστικός κίνδυνος, ανύπαρκτος ούτως ή άλλως. Μια αναδρομή στην τοπική ιστορία, στα ονόματα των πρώτων συλληφθέντων στην πόλη μας, μαρτυρεί ποιοι ήταν αυτοί οι τάχα επικίνδυνοι. Εχθρός δεν είναι αυτός που λέει την αλήθεια και παλεύει για τα δίκαια του τόπου του, αλλά αυτός που ευθύνεται για την κατάντια του.
Πρώτο μέλημα κάθε δικτατορίας είναι η κατάργηση της ελευθεροτυπίας και ο έλεγχος της ενημέρωσης. Μακριά από εμάς κάθε πονηρή σκέψη ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει στην πόλη μας! 
Ακολουθεί η αμφισβήτηση των θεσμών και η υπονόμευσή τους, με πρώτο το Κοινοβούλιο. Κατ’ αναλογία το Δημοτικό Συμβούλιο…
Στη συνέχεια, ο εκφοβισμός της δικαστικής εξουσίας, ώστε να μην αποτελεί προστάτρια της Δημοκρατίας. 
Ο έλεγχος της οικονομικής ζωής και η εξυπηρέτηση οικείων συμφερόντων.
Ο εκφοβισμός και η διαπόμπευση των αντιπάλων, οι οποίοι χαρακτηρίζονται συλλήβδην ως εχθροί.
Ο χυδαίος λαϊκισμός και ο φτηνιάρικος πολιτισμός. 
Και έπονται και άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός. 
Αν κάπου τα βλέπετε όλα αυτά, γρηγορείτε. Πριν το φίδι, εκκολάπτεται το αυγό. Μετά, ο αγώνας είναι άνισος και μακρύς.