Παπανάτσιου από τη Λάρισα: Φορολογική επανάσταση τα ηλεκτρονικά τιμολόγια

Τα ηλεκτρονικά τιμολόγια αποτελούν μία τεχνολογική επανάσταση στον τομέα των δημόσιων οικονομικών, απλοποιούν τις διαδικασιες και τους ελέγχους και εξαλείφουν φαινόμενα συνδιαλλαγής και διαφθοράς. Αυτό τονίστηκε στη χθεσινή εκδήλωση του Οικονομικού Επιμελητηρίου στην αίθουσα του ξενοδοχείου DIVANI με τίτλο η φορολογική δικαιοσύνη όχημα για την ανάπτυξη . Στόχος ένα απλό και Σταθερό φορολογικό σύστημα.»

 Σε μία ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή το βράδυ η εκδήλωση του Οικονομικού Επιμελητηρίου Θεσσαλίας με καλεσμένους την υφυπουργό Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου και τον διοικητή της ΑΑΔΕ Γιώργο Πιτσιλή, ενώ ομιλητής ήταν και ο Λαρισαίος στην καταγωγή πρόεδρος της Κεντρικής Διοίκησης του Οικονομικού Επιμελητηρίου Κώστας Κόλλιας.

 Την εκδήλωση συντόνισε ο διευθυντής ειδήσεων της Θεσσαλίας τηλεόρασης, ενώ χαιρετισμούς απηύθυναν ο πρόεδρος του παραρτήματος Θεσσαλιας του Οικονομικού Επιμελητηρίου Χρόνης Ισαακίδης, ο περιφερειάρχης Κώστας Αγοραστός και ο δήμαρχος Λαρισαίων Απόστολος Καλογιάννης.

Η κ. Παπανάτσιου τόνισε ότι προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι η επίτευξη της δίκαιης ανάπτυξης, μέσα σε ένα σταθερό οικονομικό περιβάλλον και προχωρά σε στοχευμένες παρεμβάσεις για πιο δίκαιο και αναλογικό φορολογικό σύστημα.
Επισήμανε πως η κυβέρνηση προχώρησε και σε παρεμβάσεις για την ενίσχυση των επιχειρήσεων όπως τη μείωση του φόρου στα κέρδη των επιχειρήσεων από το 29% στο 28% για το 2019 και σταδιακά κατά μία μονάδα ανά έτος ώστε να φτάσει το 25% το 2022.

Όσον αφορά το ζήτημα της φορολογικής συμμόρφωσης, η κ. Παπανάτσιου επισήμανε ότι «όλες οι εξελίξεις δείχνουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει συμμόρφωση αν δεν υπάρχει αποτελεσματικός ελεγκτικός μηχανισμός – οι φορολογικοί συντελεστές από μόνοι τους είτε είναι ψηλοί είτε είναι χαμηλοί δεν πρόκειται να φέρουν έσοδα».

Σε ότι αφορά την ηλεκτρονική τήρηση των βιβλίων και την ηλεκτρονική τιμολόγηση, ο κ. Παπανάτσιου αναφέρθηκε στις παρεμβάσεις που προωθούνται για την καθιέρωσή τους.
Στο ίδιο θέμα αναφέρθηκε και ο Διοικητής της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων κ. Γιώργος Πιτσιλής, ο οποίος χαρακτήρισε το 2019 ως «χρονιά ηλεκτρονικοποίησης».

Την ικανοποίησή του για την εξέλιξη εξέφρασε ο πρόεδρος της κεντρικής διοίκησης του Ο.Ε.Ε. κ. Κωνσταντίνος Κόλλιας. Οικοδεσπότης της εκδήλωσης ήταν ο πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Θεσσαλίας κ. Χρόνης Ισαακίδης.

 Με τις ερωτήσεις που ακολούθησαν μετά τις ομιλίες αναδείχτηκαν και ζητήματα, όπως το φορολογιοκό ντάμπιγκ με τη Βουλγαρία και οι έλεγχοι στα σύνορα της ΑΑΔΕ, οι 120 δόσεις για το οποίο η υφυπουργός δεν ήταν πρόχειρη να απαντήσει καθώς το θέμα αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς και θέματα φορολογικών ελαφρύνσεων των αγροτών και των συνεταιρισμών, αλλά και των επιχειρήσεων.

 Στην εκδήλωση παρέστησαν ακόμη οι βουλευτές Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Παπαδόπουλος και του ΚΙΝΑΛ Κώστας Μπαργιώτας, ο πρόεδρος του ΣΘΕΒ Αχιλλεάς Νταβέλλης, ο διοικητής της 5ης ΥΠΕ Νέστορας Αντωνίου, ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Γιάννης Μακρυγιάννης, η πρόεδρος του Κέντρου πρόληψης Λάρισας του ΟΚΑΝ Λίτσα Λιακούλη και πλήθος κόσμου.

Γιάννης Κολλάτος: Οι πολίτες απαιτούν φορολογική δικαιοσύνη

Σε θέματα που σχετίζονται με τη φορολογική δικαιοσύνη και τις ίσες ευκαιρίες για τους απασχολούμενους στάθηκε στην αρχή της εκδήλωσης ο διευθυντής ειδήσεων της Θεσσαλίας τηλεόρασης Γιάννης Κολλάτος:

Η σημερινή εκδήλωση του παραρτήματος Θεσσαλίας του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας που έχει καλεσμένους ως ομιλητές τον Διοικητή της ΑΑΔΕ Γιώργο Πιτσιλή, την υφυπουργό Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου και τον πρόεδρο της ΚΔ του ΟΕΕ Κώστα Κόλλια, παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον

Θέμα της εκδήλωσης είναι «η φορολογική δικαιοσύνη όχημα για την ανάπτυξη . Στόχος ένα απλό και Σταθερό φορολογικό σύστημα.»
Το δίκαιο, απλό και σταθερό φορολογικό σύστημα είναι το ζητούμενο πολλών χρόνων πριν ακόμη έρθουν τα μνημόνια στη χώρα, τόσο για το επιχειρείν, όσο και για τους απλούς Έλληνες φορολογούμενους και σε αυτό θα κληθούν να απαντήσουν απόψε οι καθ’ ύλην αρμόδιοι η υφυπουργός οικονομικών και ο διοικητής της ΑΑΔΕ, ενώ θα εξεταστούν και θέματα άκρως επίκαιρα που απασχολούν όλους τους πολίτες, όπως η ηλεκτρονική τιμολόγηση, η φυγή ελληνικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό, το άνοιγμα των τραπεζικών καταθέσεων για διασταύρωση φορολογικών παραβάσεων και η ρύθμιση των 120 δόσεων.
Φορολογική δικαιοσύνη ασφαλώς δεν σημαίνει να σηκώνει τα μεγαλύτερα βάρη η διαρκώς μειούμενη σε πληθυσμό μεσαία τάξη στην Ελλάδα, όπως δείχνουν τα στοιχεία της ΑΑΔΕ που προκύπτουν από την επεξεργασία των φορολογικών δηλώσεων που υποβλήθηκαν το 2018.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 5% των φορολογούμενων κατέβαλε το 50% των φόρων. Πρόκειται για τους 427.154 φορολογούμενους που δηλώνουν εισόδημα άνω των 24.000 ευρώ.
Από τα στοιχεία της ΑΑΔΕ αποδεικνύεται ότι παρά τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης την τελευταία δεκαετία, τους φόρους συνεχίζουν να πληρώνουν τα μεσαία εισοδήματα μέσω του φόρου εισοδήματος αλλά και των υψηλών συντελεστών της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης.
Και σίγουρα δεν είναι αποτελεσματικό και δίκαιο ένα φορολογικό σύστημα που έχει 4 από τα 6,8 εκατομμύρια φορολογούμενους να χρωστούν στην εφορία ή τα ασφαλιστικά ταμεία πάνω από 100 δις ευρώ και μόνο το 1 εκατομμύριο από αυτούς να έχει προχωρήσει σε ρύθμιση των οφειλών.. Κάπου δεν βγαίνει, η εξίσωση, κάπου μάλλον έχουμε εξαντλήσει την κότα που κάνει τα χρυσά αυγά, κάπου έχουμε εξαντλήσει τη φοροδοτική ικανότητα συγκεκριμένων Ελλήνων, για να καλύψουμε αδυναμίες ενός αναποτελεσματικού φορολογικού συστήματος… Το θέμα των 120 δόσεων ασφαλώς και θα επιλύσει μεγάλο μέρος του προβλήματος
Στο βιβλίο του «Το Lexus και η ελιά» ο βραβευμένος με Πούλιτζερ δημοσιογράφος Τόμας Φρίντμαν υποστηρίζει ότι ένα κράτος με διαφθορά και γραφειοκρατία, δεν πρόκειται ποτέ να προσελκύσει επενδύσεις και να έχει ανάπτυξη. Το λογισμικό του είναι ξεπερασμένο και οι χρήστες το απαξιώνουν, σημειώνει.

Το πολύπλοκο και δαιδαλώδες νομοθετικά φορολογικό σύστημα είναι κοινός τόπος ότι ενισχύει τη συνδιαλλαγή και τη διαφθορά, αφού αντί των αντικειμενικών ερμηνειών μπαίνουν οι υποκειμενικές και όπου η εφαρμογή του νόμου επαφίεται στην κρίση του ελεγκτή εν σπέρματι ενισχύεται η διαφθορά και η συναλλαγή….
Οι χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ και μεταξύ αυτών κυρίως οι βαλκανικές, παρότι εξακολουθούν να έχουν μεγάλη διαφθορά, κατάφεραν να προσελκύσουν επενδύσεις λόγω του φθηνού εργατικού κόστους και της χαμηλής φορολογίας… Αρκετές ελληνικές επιχειρήσεις τα τελευταία χρόνια ενέδωσαν στο φορολογικό «ντάμπιγκ» ιδιαίτερα στη γειτονική Βουλγαρία, αλλά και την Κύπρο, δημιουργώντας συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού για τις επιχειρήσεις που παραμένουν στο εγχώριο φορολογικό καθεστώς. Πρόκειται ασφαλώς για εικονικά λειτουργούσες επιχειρήσεις στο εξωτερικό, αφού μόνο φορολογικά εμφανίζονται πχ στη Βουλγαρία, αλλά λειτουργικά εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στη χώρα μας…
Η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει διαφθορά. Η έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας για το 2014 ταξινομεί 175 χώρες σε μια κλίμακα από το 0 έως το 100, αρχίζοντας από την πιο διεφθαρμένη και καταλήγοντας στην πιο αδιάφθορη.
Ειδικότερα η χώρα μας βρίσκεται στην 69η θέση (43 μονάδες), μαζί με τη Βραζιλία, τη Bουλγαρία, την Ιταλία, τη Ρουμανία, τη Σενεγάλη και τη Σουαζιλάνδη.

Πώς λοιπόν μία χώρα όπως η δική μας με ασύλληπτη γραφειοκρατία, με διαφθορά απίστευτη, με υψηλούς φορολογικούς συντελεστές με φορολογία που αλλάζει κάθε τρεις και λίγο με ειδικό φόρο στην ενέργεια το μεγαλύτερο στην ευρωζώνη, για τις επιχειρήσεις και με εργοδοτικό κόστος μεγαλύτερο και από εκείνο της Γερμανίας ή της Γαλλίας να μπορέσει να προσελκύσει επενδύσεις και να ορθοποδήσει;
Την ίδια ώρα στη γειτονική Βουλγαρία όσοι επένδυσαν βρήκαν χαμηλό εργασιακό αλλά και εργοδοτικό κόστος, χαμηλή φορολογία, χαμηλό κόστος ενέργειας και επιβιώνουν στο διεθνή ανταγωνισμό
Όλοι οι οικονομολόγοι υποστηρίζουν πως η βάση για την οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας είναι η φορολογική δικαιοσύνη και οι ίσες ευκαιρίες για τους απασχολούμενους. Η αλήθεια είναι πως ο ιδιωτικός τομέας πάσχει από πλευράς αμοιβών σε σχέση με τον δημόσιο και αυτό είναι μία στρέβλωση που εμποδίζει την ανάπτυξη. Η κυβέρνηση μιλά για δίκαιη ανάπτυξη, αλλά τι σόι δικαιοσύνη είναι εκείνη που θέλει εισαγωγικό μισθό για απόφοιτο ΑΕΙ στον ιδιωτικό τομέα στα 740 ευρώ (με την αναγωγή των δώρων δηλαδή του 13ου και 14ου μισθού) μετά και την πρόσφατη αύξησή του από την κ. Αχτσιόγλου και με εισαγωγικό μισθό για απόφοιτο ΑΕΙ στο δημόσιο στα 1040 ευρώ ;
Πολύ δε περισσότερο όταν ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα έχει την ανασφάλεια της απόλυσης ή της χρεοκοπίας της επιχείρησης που εργάζεται, ενώ ο εργαζόμενος στο δημόσιο έχει τη σιγουριά της μονιμότητας…
Για να μη μιλήσουμε για τις δεκάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται στον ιδιωτικό τομέα με ημιαπασχόληση και με μισθούς 380 ευρώ…
Δίκαιη ανάπτυξη σημαίνει όχι μόνο φορολογική δικαιοσύνη, αλλά και διανομή του παραγόμενου πλούτου με δίκαιο τρόπο και τούτο δε συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα. Ο φόρος επιτηδεύματος υφίσταται για ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες πλην των συνεταιρισμένων από φέτος με την κυβερνητική ρύθμιση, και όχι για μισθωτούς γιατί υπάρχει μία σιωπηρή παραδοχή της εκάστοτε ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών ότι αδυνατούμε να ελέγξουμε τη φοροδιαφυγή των ελεύθερων επαγγελμάτων.
Και έτσι βάζουμε ένα φόρο κατά αποκοπή, ένα «κεφαλικό χαράτσι» επί δικαίων και αδίκων, επί συνεπών και φοροφυγάδων, που θα υφίσταται μέχρι να μπορέσουμε μέσω των ηλεκτρονικών διασταυρώσεων και των ηλεκτρονικών τιμολογίων και της χρήσης του πλαστικού χρήματος να πατάξουμε τη φοροδιαφυγή…

Το Παράδειγμα της Δανίας
Η Δανία αναφέρει ο μακαρίτης Κώστας Βεργόπουλος στο τελευταίο του βιβλίο «το μεγάλο ρήγμα» έχει ένα κοινωνικό μοντέλο σύγχρονο και ευέλικτο. Κάθε χρόνο στη Δανία περίπου το 30% των εργαζομένων της αλλάζουν εργασία, χωρίς αυτό να συνεπάγεται μείζονες επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδό τους. Οι επιχειρήσεις απολύουν, αλλά το ανθρώπινο κόστος των απολύσεων αναλαμβάνεται από τα εργατικά συνδικάτα και τον οργανισμό απασχόλησης, που χρηματοδοτείται από το σύνολο των εργαζομένων και με αποφασιστική δημόσια συμμετοχή, ενώ οι εργοδοτικές εισφορές έχουν ελαχιστοποιηθεί.
Βέβαια η φορολογία όλων και των επιχειρήσεων είναι αυξημένη, αλλά η ευελιξία και η κινητικότητα στην εργασία κάνουν τις επιχειρήσεις ιδιαίτερα ανταγωνιστικές και εξωστρεφείς με αποτέλεσμα να επιστρέφουν το κοινωνικό μέρισμα μέσω της φορολογίας των κερδών, από το οποίο απαλλάσσονται πρωτογενώς στο θέμα των απολύσεων. Οι δε άνεργοι χρηματοδοτούνται για 4 χρόνια από τον Δανέζικο Οργανισμό απασχόλησης και αν δεν κατορθώσουν να βρουν εργασία στον υπόλοιπο βίο τους τότε συνταξιοδοτούνται στα 65 με πλήρη σύνταξη. Η Δανία όπως και η Σουηδία εξάγει το 50% του εθνικού προϊόντος της, ενώ η ευρωζώνη, με λιγότερο δαπανηρό κράτος μόλις το 39% η δε Ελλάδα μόλις το 8,5%…
Οι χώρες αυτές όμως έχουν ένα σύγχρονο και παραγωγικό δημόσιο τομέα, οι πολίτες σέβονται τους νόμους και οι πολιτικοί τους ακόμη εμπνέουν με τη δύναμη του προσωπικού παραδείγματος και όχι με συντεχνιακές διευκολύνσεις και εξαιρέσεις για το σινάφι τους.
Στον σημερινό παγκόσμιο ανταγωνισμό επιβιώνουν μόνον τα κράτη που έχουν σύγχρονο λογισμικό, όπου εκεί οι πολίτες απολαμβάνουν σχετική ευημερία και επίσης τα κράτη που έχουν χαμηλό εργατικό κόστος και χαμηλή φορολογία, όπου εκεί όμως οι πολίτες υποφέρουν…
Το ζητούμενο δεν είναι μόνο χαμηλοί φορολογικοί συντελεστές με χαμηλό ίσως κοινωνικό δίχτυ προστασίας, αλλά σταθερό και απλό φορολογικό σύστημα, έτσι ώστε οι επενδυτές να το γνωρίζουν εκ των προτέρων
Κλείνοντας θα λέγαμε πως πρέπει επιτέλους όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας και κυρίως η πολιτική της ελίτ, να απαντήσουν σε ένα απλό ερώτημα:
Θέλουμε να γίνουμε ευρωπαϊκή χώρα έτσι ώστε να διατηρήσουμε και το επίπεδο των μισθών σε ευρωπαϊκά επίπεδα, ή θέλουμε ένα κράτος εύπλαστο κατά πως μας βολεύει τον καθένα, όπου θα έχουμε πολλά δικαιώματα και ελάχιστες υποχρεώσεις, δηλαδή χώρα βαλκανική λίγο πιο πάνω από τη Σουαζιλάνδη; Θέλουμε μισθούς ικανοποιητικούς ή επιδόματα ανεργίας;